تجزیه و تحلیل عنصری نشان می دهد که اکثر قیرها عمدتاً حاوی هیدروکربن هستند، یعنی کربن، 79-88٪. هیدروژن، 7-13٪. گوگرد، آثار تا 8٪؛ اکسیژن، 2-8٪؛ نیتروژن، 3٪؛ و فلزات وانادیوم و نیکل در قسمت در میلیون ( اسپیت، 2000).
ترکیب شیمیایی دقیق یک قیر فله پاسارگاد بسته به پیچیدگی شیمیایی نفت خام اصلی و فرآیندهای تولید متفاوت است.
علاوه بر این، محصولات سایر فرآیندهای پالایش، به عنوان مثال شار یا حلال حاصل از تقطیر نفتی، ممکن است برای دستیابی به مشخصات عملکرد مطلوب با قیر مخلوط شوند.
در نتیجه، هیچ دو محصول قیر از نظر شیمیایی یکسان نیستند و نمی توان از آنالیز شیمیایی برای تعریف ساختار شیمیایی دقیق یا ترکیب شیمیایی قیر استفاده کرد.
ارزیابی IARC ترکیبات شناسایی شده در قیرها یا انتشار آنها.
PAH ها در نفت خام ( Bingham et al ., 1979 ) و به طور کلی در مقادیر کمتر در قیرها وجود دارند ( Brandt & Molyneux, 1985 ؛ Brandt et al ., 1985a , b .).
دلیل آن این است که فرآیند اصلی پالایشگاهی که برای ساخت قیرها استفاده می شود، یعنی تقطیر در خلاء، اکثر ترکیبات با جرم مولکولی نسبی کمتر با نقطه جوش پایین تر، از جمله PAH ها با سه تا هفت حلقه ذوب شده را حذف می کند، و به این دلیل که حداکثر دما در محدوده تولید باقیمانده خلاء از 350 درجه سانتیگراد تا 450 درجه سانتیگراد است و به اندازه کافی بالا نیست تا تشکیل PAH قابل توجهی را آغاز کند.
اگرچه اکثر PAH ها در طول فرآیند تولید حذف می شوند، باقی مانده های PAH های دو تا هفت حلقه ای هم در قیرهای جامد و هم در انتشارات قیر یافت می شوند.
انتشار قیر به نسبت قیرهای جامد حاوی PAH های دو حلقه ای مانند نفتالین و PAH های پنج حلقه ای کمتری مانند بنزو پیرن است.
محصولات قیر بر اساس خواص فیزیکی مورد نیاز و نه بر اساس ترکیب شیمیایی، متناسب با نیازها هستند.
قیرها در دی سولفید کربن، کلروفرم، اتر و استون محلول هستند، تا حدی در حلال‌های آلی معطر محلول هستند و در آب در دمای 20 درجه سانتیگراد نامحلول هستند ( IPCS، 2004).
