1- سبد حصیری: ظرفی است عمیق به اشکال و اندازه های مختلف، بافته شده از نی هایی که در لبه سفره های آب به ویژه در نواحی دره می روید.
در ادامه باید گفت که از سبد پلاستیکی دست دوم برای نگهداری و حمل اقلام و قرار دادن خوشه های انجیر و انگور در هنگام چیدن آنها استفاده می شود.
2- سینی: ظرفی است که از کاه گندم بافته می شود، نی ممکن است به چند رنگ رنگ شود و گاهی از نخ های پلاستیکی رنگی درست می شود. برای سرو غذا و تزئین استفاده می شود.
3- ال گونا: ظرفی است عمیق بافته شده از کاه گندم در قایق های دایره ای به هم پیوسته که به سمت بالا منبسط می شود و برای مصارف متعددی مانند نگهداری نان و قرار دادن میوه ها در آن مانند گوجه فرنگی و سبزیجات استفاده می شده است و برخی از آن استفاده می کردند. به عنوان تخت برای نوزادان گاهی روی آن را با پوست دباغی شده می پوشانند (که با قرار دادن آن در جوشانده پوست ریشه بلوط درمان می شود تا چرم به خوبی به هم چسبیده و دوام بیشتری پیدا کند).
4- کلاه: ظرفی است کوچکتر از الغونه که از کاه گندم بافته شده و شبیه جام است. برخی آن را از بیرون با پوست برنزه شده پوشانده بودند. اندازه آن کوچک است و حدود یک کیلوگرم آرد یا غلات را در خود جای می دهد که قبل از پختن در تابون، آرد گندم را برای هدایت نان با آرد در آن قرار می دهند و همچنین برای نگهداری تخم مرغ و برای مصارف مختلف استفاده می شد.
5- القرطله: ظرف بزرگی است شبیه سبد که در آن بیش از پنج کیلو انجیر با دسته نیم دایره است که به معنای جوشانده پوست ریشه بلوط است.6- المعالات: کاسه ای است از کاه گندم، دسته ای نیم دایره و حدود دو کیلو انجیر در آن گنجانده شده است، برخی از زنان آن را با نی رنگ شده به رنگ های مختلف تزئین می کردند.